Rozdział 24

- Przepraszam, ale czy ja o czymś nie wiem Styles ? – Mój brat udawał poważnego, wiem to ponieważ, gdy zaczęłam się spotykać z Louisem też się tak zachowywał.

- Od wczoraj jestem z twoja siostrą. – Powiedział niezbyt pewnie przyciągając mnie do siebie ręką.

- Słuchaj no Styles. Mam tylko siostrę więc jeśli ją skrzywdzisz będziesz mieć do czynienia ze mną. Jasne ? – O matko tego to nawet ja się nie spodziewałam.

- Jasne, Liam. Twoja siostra jest wyjątkowa nie skrzywdzę jej, a przynajmniej nie specjalnie. – Brunet pocałował mnie w czoło, po czym usiedliśmy wszyscy do stołu. Siedziałam naprzeciwko Liama i obok Harrego. Przełam na jednego to na drugiego.

- Jakie masz plany wobec Hope ? – Mój brat przerwał ciszą panującą po między nami.

- Mówiłem już, że nie mam planów. Hope nie jest przygodą którą trzeba planować. – Chyba ani ja, ani Liam nie spodziewaliśmy się takiej odpowiedzi.

- Jesteś porządnym chłopakiem, cieszę się że moja siostra się z tobą spotyka. – Uśmiechnął się mój brat. W tym momencie pozwolił się nam spotykać. Chciałam coś powiedzieć, ale Angelika przyniosła nam kolację.

- Hope pamiętasz że 16 musimy być w Los Angeles, wykupiłaś tygodniową wycieczkę dla 6 osób, więc kogo zabierasz ? – Spojrzałam na bruneta biorąc łyka czerwonego wina.

- Cóż myślałam nad tym i jestem pewna że zabiorę Blue z Zaynem Ciebie, a ty pewnie weźmiesz Soph, bo wiem że chciałbyś ją zabrać no i zostało mi jedno miejsce. – Spojrzałam na Harrego, jeszcze nie wiedział o co mi chodzi, ale zaraz się dowie.

- Harry, skoro jesteśmy razem pojedziesz z nami ? – Bałam się jego odpowiedzi. Może nie chciał ze mną jechać.

- Z wielka przyjemnością kochanie. Przyda mi się trochę urlopu. W tym roku jeszcze nigdzie nie byłem. – Uśmiechnął się i pocałował mnie w czoło. Tak bardzo się cieszę że Louis mnie porwał, dzięki niemu poznałam Harrego.

- A powiesz mi chociaż o której mamy samolot ? – Liam się zaśmiał.

- Harry. Mamy własny samolot od wypadku rodziców. – Styles wyglądał jakby nie wierzył w to co usłyszał.

- No i fajnie. – Westchnął a ja wraz z moim bratem zaczęliśmy się śmiać.

Gdy skończyliśmy kolację siedzieliśmy w jadalni i rozmawialiśmy o pierdołach.

- Hope moi rodzice wraz z siostrą przyjadą w czwartek i bardzo chcą Cię poznać. Pójdziesz ze mną na tą kolację ? – O kurwa. Moja mina chyba mówiła sama za siebie.

- Kochanie spokojnie, moi rodzice nie gryzą, no a kiedyś będziesz musiała poznać swoich teściów. – Tak bardzo zabawne.

- To nie jest śmieszne Haroldzie. – Odezwałam się, Styles spojrzał się na mnie. Mina mu zrzedła.

- Czy ty właśnie nazwałaś mnie Haroldem ? – Zapytał jakby to nie było oczywiste.

- Owszem, a to za to że bawi Cię to że boje się spotkania z ,,teściami’’ – Nakreśliłam cudzysłów na ostatni wyraz.

- Nie będziesz wiedziała jacy są do póki sama ich nie poznasz. – Brunet pocałował mnie w czoło.

- Masz rację, pójdę. – Westchnęłam. Nie byłam do końca przekonana, ale czego nie robi się dla własnego chłopaka.

Resztę wieczoru spędziłam, a właściwie Harry i Liam spędzili na kłóceniu się przy meczu i piwie, ja tylko się z nich śmiałam.

- Hope a ty za kim jesteś Chelsea London czy Manchester United ? - Cóż jak byłam mała to oglądałam z tatą i Liamem mecze, wtedy wszyscy byliśmy za Chelsą. Tak kiedyś tam byli świetni gracze teraz trochę się zmieniło.

- Wiesz Harry przykro mi ale wolę Chelsę. – Liam zaczął się śmiać a Harry nie wiedział co powiedzieć.

- Jak możesz ? – Powiedział i zaczął mnie łaskotać.

- Harold przestań. – Powiedziałam ledwo łapiąc powietrze. Po licznych błaganiach Harry zdecydował się przestać, ponieważ się zmęczył.

- Najwyższy czas się zbierać. Jutro muszę iść do pracy. – Stwierdził Harry i wstał z kanapy. Wstałam zaraz za nim i odprowadziłam go do drzwi.

- Świetny wieczór Payne. Cudownie spędziłem z wami czas. – Uśmiechnął się zakładając kurtkę.

- Ja też. Liczę na więcej takich wieczorów. – Byłam zadowolona. Harry przyciągnął mnie do siebie i złączył nasze usta w delikatnym pocałunku. Swoim językiem prosił o dostęp który od razu mu dałam. Zarzuciłam swoje ręce na szyję chłopaka oddając się pocałunkowi.

- Zupełnie jak w liceum. –Odwróciłam się i zobaczyłam mojego brata opartego o ścianę. Harry zaczął się śmiać.

- Dobranoc Hope. – Pocałował mnie w policzek i wyszedł z domu.

- Doskonałe wyczucie czasu Payne. – powiedziałam do brata wymijając go.

- Tak, to rodzinne. –Skomentował na co się zaśmiałam.

NOTKA : Rozdział na początek wakacji ;D